Son on yılda yeni antifungal ajanların tanımlanması, antifungal ilaç zehirlenmelerinin azalmasına neden olmuştur. Ancak bu yeni ilaçların da bazı sınırlamaları vardır. Etkili sistemik antifungal kemoterapi dönemi, Amfoterisin B deoksikolatın piyasaya sürülmesiyle başlamıştır. Ancak bu ilacın nefrotoksik olması ve intravenöz infüzyon ile ilişkili sorunların artması, daha az toksik ilaçlar arayışını tetiklemiştir. Flukonazol, bu arayışın sonucunda bulunmuş ve mükemmel oral biyoyararlanıma sahip, geniş dağılım gösteren ve düşük toksisite riski olan bir antifungal ajan olarak kullanılmaya başlanmıştır. İtrakonazol, vorikonazol ve posakonazol gibi antifungal ajanlar da daha geniş etki spektrumuna sahip olmaları nedeniyle tercih edilmektedir. Ancak bu ilaçların kullanımı farmakokinetik ilaç etkileşim riski taşımaktadır. Son olarak, ekinokandin adı verilen yeni bir antifungal ilaç da geliştirilmiştir. Bu ilaçlar, duvarına zarar vererek mantarları etkisiz hale getiren lipopeptitlerdir. Ancak hala etkin antifungal tedaviye uzak olduğumuz ve her hastada kullanılabilecek tek bir etkene özgü antifungal ajan olmadığı belirtilmektedir. Bu bölümde, antifungal ilaçların farmakolojik özellikleri, akut toksisiteleri ve uzun dönem kullanımları ile ilişkili toksisiteleri üzerinde durulmaktadır.(AI)