Bu bölümde, şizofreni hastalığının bilişsel, duygusal ve davranışsal alanlarda bozulmalara ve sosyal işlevsellik zorluklarına neden olan heterojen bir sendrom olduğu belirtilmektedir. Psikotik bozuklukların tipik bir başlangıcı olmadığı ve bazen canlı belirtilerle bazen de silik belirtilerle başlayabileceği ifade edilmektedir. Son yıllarda, akut psikozun önlenmesi ve erken müdahalelerin önemi üzerine yapılan araştırmaların arttığı belirtilmektedir. Ailesel genetik yüksek riski olan ve psikoz tanısı alan bireylerin retrospektif incelemelerinde, psikoz geliştirdikleri gözlemlenmiştir. Bu bireylerin psikotik belirtilerinin öncüsü olarak adlandırılabilecek klinik özellikler taşıdıkları dönem ise psikoz prodromu olarak değerlendirilmiştir. Prodromal dönem ile ilişkili çalışmaların, bireysel risk değerlendirmesi, hastalığı başlatabilecek olası mekanizmaların ve psikoz başlangıcını önleyecek veya geciktirecek müdahalelerin geliştirilmesine odaklandığı belirtilmektedir. Psikoz için risk faktörleri ve belirteçlerine dayalı olası psikiyatrik değerlendirmelerin önemli olduğu vurgulanmaktadır. Ayrıca, prodromal dönemdeki belirtileri ve belirti şiddetlerini değerlendirebilecek ölçüm araçlarının geliştirilmesi gerektiği ifade edilmektedir. Son olarak, çok yüksek riskli durumların (UHR) psikotik belirtilerle ilişkili olduğu ve bu durumların erken ve geç prodrom olarak adlandırılan üç klinik durumu içerdiği belirtilmektedir.(AI)