İletişim bozuklukları, dil, konuşma ve iletişimdeki sorunlu alanları kapsayan ve nörogelişimsel bozukluklar içinde yer alan bir tanı kategorisidir. Bu bozukluklar, yaşamın erken dönemlerinde başlayabilir ve erken müdahale gerektirebilir. Dil, iletişimin en önemli bileşenlerinden biridir ve iletişim bozukluklarının alt kategorileri arasında dil bozukluğu, dil ses bozuklukları, çocukluk çağı akıcılık bozukluğu, sosyal pragmatik iletişim bozukluğu ve özgül olmayan iletişim bozukluğu yer almaktadır. Bu bozukluklar toplumda sık görülmekle birlikte, genel tıp eğitimi ve çocuk psikiyatrisi disiplini tarafından yeterince ele alınmamıştır. Dil ve konuşmanın temel bileşenleri arasında dilin sembolik ve sistemik olarak bilgi aktarma işlevi olduğu ve konuşmanın ise dil sembollerinin sözel olarak seslendirildiği motor bir eylem olduğu belirtilmektedir. Dil ve konuşma gelişimi doğum öncesi dönemde anatomik yapılar ve duyusal, motor ve bilişsel yapıların fizyolojik olarak gelişimiyle başlar. Alıcı dil gelişimi, fetusun konuşma seslerini ayırt etme ve tepki verme becerisiyle başlar ve doğumdan kısa bir süre sonra insan yüzü ve sesine ilgi göstermeye başlar. Dil gelişimi, genellikle genel bilişsel gelişimle paralel olarak ilerler, ancak her zaman böyle olmayabilir. Normal dil gelişimiyle ilgili basamaklar ve erken olası durumlar ve gecikmeler yaşa özgü olarak özetlenmiştir.(AI)