Doku ve organ nakli, işlevini yitirmiş bir organın yerine sağlam bir organın koyması olarak tanımlanır. Bu süreçte canlı veya kadavra donörden alınan doku veya organ, alıcıya nakledilir. Türkiye'de organ nakli gelişimi, 1940 yılında gerçekleştirilen ilk kornea nakliyle başlamıştır. Daha sonra böbrek, karaciğer, kalp, akciğer, pankreas gibi organ nakilleri gerçekleştirilmiştir. Doku ve organ nakilleri, genetik yapıya ve naklin yapıldığı yere göre sınıflandırılır. Genetik yapıya göre ototransplantasyon (kendi doku veya organının nakli), izotransplantasyon (tek yumurta ikizleri arasında nakil), homotransplantasyon (aynı tür arasında nakil) ve heterotransplantasyon (farklı türler arasında nakil) şeklinde sınıflandırılır. Naklin yapıldığı yere göre ise ortotopik transplantasyon (anatomik olarak bulunduğu yere nakil) ve heterotopik transplantasyon (farklı bir bölgeye nakil) şeklinde sınıflandırılır. Doku ve organ naklinde hemşirelerin rolü önemlidir ve nakil öncesi ve sonrası bakımı sağlamak, komplikasyonları yönetmek ve hasta eğitimi gibi görevleri vardır.(AI)
Atıf Sayısı :
