Pulse oksimetri, periferik arteriyel oksijen satürasyonunu (%SpO₂) non-invaziv, sürekli ve gerçek zamanlı olarak izlemeye olanak sağlayan, optik prensiplere dayalı bir teknolojidir. Kırmızı (660 nm) ve kızılötesi (940 nm) ışık dalga boylarının hemoglobin tarafından farklı düzeylerde absorbe edilmesi (Beer-Lambert yasasına dayalı absorpsiyon prensibi) esasına dayanan bu yöntem, özellikle acil servis ve hastane öncesi alanlarda hipoksemiye erken müdahale açısından kritik öneme sahiptir. Triaj, oksijen tedavisinin titrasyonu, hava yolu yönetimi ve kardiyopulmoner resüsitasyon gibi birçok acil durumda kullanılmaktadır. Cihazlar; parmak tipi, masaüstü, reflektans, transmisyon ve giyilebilir formlar dahil olmak üzere çeşitli tiplerde geliştirilmiş olup, kullanım amaçlarına göre farklı avantajlar sunmaktadır. Bununla birlikte pulse oksimetrelerin klinik doğruluğu; karboksihemoglobin ve methemoglobin varlığı, cilt pigmentasyonu, düşük perfüzyon durumları, hareket artefaktları, tırnak kozmetik ürünleri ve çevresel ışık gibi çeşitli faktörlerden etkilenebilmektedir. Ayrıca oksijen-hemoglobin dissosiyasyon eğrisindeki sağa veya sola kaymalar, aynı arteriyel oksijen basıncı (PaO₂) düzeyinde farklı SpO₂ değerlerinin yorumlanmasına neden olabilir. Son yıllarda fotopletismografik (PPG) sinyallerin yapay zeka algoritmaları ile analiz edilmesi, ölçüm doğruluğunu artırma potansiyeli taşımaktadır. Tüm bu yönleriyle pulse oksimetreler, klinik karar destek sürecinde değerli bir araç olmakla birlikte; sınırlamaları göz önünde bulundurularak, hasta değerlendirmesinde tamamlayıcı parametrelerle birlikte yorumlanmalıdır.