Bu bölümde dental rezin kompozitlerin tarihsel gelişimi,
sınıflandırılması, fiziksel ve mekanik özellikleri ile klinik kullanımdaki
avantaj ve sınırlılıkları ele alınmaktadır. Rezin kompozitler, estetik ve
fonksiyonel restorasyonlarda yaygın olarak tercih edilmekte, ancak polimerizasyon
büzülmesi, renk stabilitesindeki bozulmalar ve aşınma gibi dezavantajlar uzun
dönem başarıyı sınırlandırmaktadır. Bu sorunlara çözüm olarak önerilen yöntemlerden
biri ön ısıtma uygulamasıdır. Polimerizasyon öncesinde kompozitin yaklaşık 54–60
°C’ye kadar ısıtılması, monomer dönüşüm oranını artırmakta, viskoziteyi
azaltarak kavite adaptasyonunu iyileştirmekte ve mekanik dayanımı
güçlendirmektedir. Literatürde ön ısıtmanın yüzey sertliği, aşınma direnci ve
biyouyumluluğu artırdığı, ayrıca marjinal boşlukları ve sekonder çürük riskini
azalttığı bildirilmektedir. Bununla birlikte, pulpa sağlığı açısından güvenli
sıcaklık sınırlarının korunması ve klinik protokollerin standardizasyonu önemlidir.
Genel olarak ön ısıtma, rezin kompozitlerin işlenebilirliğini, estetik
kalitesini ve uzun dönem klinik başarısını destekleyen etkili bir yöntem olarak
öne çıkmaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
