Bu bölüm, iş yerinde kötü muamele olgusunu örgütsel
psikoloji perspektifinden ele almakta ve bu yaygın ancak çoğu zaman görünmez ve
dile getirilmez sorunun, modern örgütsel yaşamda sessiz bir epidemiye
dönüştüğüne dikkat çekmektedir. İş yerinde kötü muamele, çalışanların iyi
oluşu, motivasyonu, iş doyumu ve örgütsel bağlılığında azalma gibi bireysel
düzeyde; üretkenlikte düşüş, iş gücü devrinde artış, sağlıkla ilgili
maliyetlerde yükselme ve kurumsal itibarda zedelenme gibi örgütsel düzeyde
ciddi sonuçlar doğurmaktadır. Kötü muamele, hem kişilerarası hem de kurumsal
düzeylerde ortaya çıkabilir. Bu bölümde, kişilerarası kötü muamelenin üç yaygın
biçimi olan işyeri nezaketsizliği, psikolojik taciz (mobbing) ve istismarcı
yöneticiliğe; kurumsal düzeyde ise örgütsel ayrımcılık ve cinsiyetçilik
olgularına odaklanılmaktadır. Bu davranışların örgütsel bağlamdaki öncülleri
ile bireysel ve kurumsal sonuçları, kuramsal ve görgül alan yazın temelinde
kapsamlı biçimde incelenmektedir. Ayrıca, kötü muamelenin önlenmesi ve ele
alınmasına yönelik birincil (önleyici), ikincil (düzeltici) ve üçüncül
(sağaltıcı) müdahale stratejileri ele alınmaktadır. Birincil müdahale
kapsamında etkili eğitim programlarının tasarımına ilişkin temel adımlar olan
ihtiyaç analizi, öğretim tasarımı ve değerlendirme stratejileri de ayrıntılı
biçimde açıklanmaktadır. Bölüm, okuyuculara iş yerinde kötü muameleye ilişkin
sağlam bir kavramsal temel sunmayı ve bu davranışların önlenmesi ve ele
alınmasında bireysel ve kurumsal sorumluluk bilincini geliştirmeyi
amaçlamaktadır.
Atıf Sayısı :