Bu bölüm, hepatik
ensefalopatinin (HE) tanımı, sınıflandırılması, epidemiyolojisi,
patofizyolojisi, klinik bulguları ile tanı ve tedavi yaklaşımlarını
içermektedir. HE, özellikle karaciğer yetmezliği olan hastalarda ortaya çıkan
nöropsikiyatrik bir bozukluktur ve hastanın yaşam kalitesini önemli ölçüde
etkileyebilmektedir. HE, altta yatan karaciğer hastalığına göre farklı tiplere
ayrılmakta ve klinik olarak minimal hepatik ensefalopati (MHE) ve aşikar
hepatik ensefalopati (AHE) olmak üzere iki ana grupta incelenmektedir. HE’ nin
temel patofizyolojisi, başta amonyak olmak üzere nörotoksinlerin birikimiyle
ilişkili olup, nöroinflamasyon ve astrosit disfonksiyonunun bu sürece katkıda
bulunduğu anlaşılmaktadır. Epidemiyolojik veriler, HE’ nin prevalansının yüksek
olduğunu ve ciddi mortalite ve morbiditeye yol açtığını göstermektedir. HE’ nin
tanısı klinik kriterlere, laboratuvar testlerine ve nöropsikolojik
değerlendirmelere dayanmakta olup, West Haven kriterleri ve çeşitli
nöropsikolojik testler sıklıkla kullanılmaktadır. Tedavi yaklaşımlarında,
amonyak seviyelerinin azaltılması için laktuloz ve rifaksimin gibi ilaçlar ön
planda yer almakla birlikte diyet müdahaleleri gibi destekleyici tedaviler de
kullanılmaktadır. HE’ nin yönetiminde, tetikleyici faktörlerin kontrolü ve
tekrarlama riskinin önlenmesi amacıyla birincil ve ikincil profilaksi önem
taşımaktadır. Araç kullanımı gibi yaşam kalitesine dair konular da ele alınmış
ve bu durumun bilişsel işlevler üzerindeki etkileri göz önünde
bulundurulmuştur. Bu kapsamlı inceleme, HE’ nin yönetiminde multidisipliner bir
yaklaşımın önemini vurgulamaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
