Mide Anatomisi, Histolojisi, Embriyolojisi Ve Gelişimsel Anomaliler
Anahtar Kelimeler
Mide, özofagus ile duodenum arasında yer alan ve sindirim
1kanalının en geniş kısmını oluşturan hayati bir organdır. Gıdaların mekanik ve
kimyasal sindirimi, B12 vitamini emilimi için gerekli intrinsik faktör sentezi,
çeşitli sindirim hormonlarının salgılanması, asit üretimi ve mikroorganizmalara
karşı doğal bir bariyer oluşturma gibi çok yönlü işlevlere sahiptir. Anatomik
olarak fundus, korpus, antrum ve pilor olmak üzere dört ana bölüme ayrılan
mide, karın boşluğunun üst kısmında yer alır ve epigastrik, umbilikal ve sol
hipokondriyal bölgelerde konumlanır. Mide duvarı, mukoza, submukoza, kas
tabakası ve seroza olmak üzere dört temel histolojik tabakadan meydana gelir.
Bu tabakalarda bulunan mukus, parietal, şef ve enteroendokrin hücreler, midenin
karmaşık fonksiyonlarını icra eder. Midenin vasküler beslenmesi, çoğunlukla
çölyak trunkustan köken alan arterlerce sağlanırken, innervasyonu ise sempatik
ve parasempatik sinirler tarafından gerçekleştirilir. Embriyolojik gelişim
sürecinde, ön bağırsaktan türeyen mide, belirli bir rotasyon ve mezenterlerin
gelişimiyle nihai anatomik konumunu alır. Gelişimsel anomaliler arasında en sık
görüleni olan hipertrofik pilor stenozu, pilor kaslarının aşırı büyümesi sonucu
ortaya çıkan, gıda geçişini ciddi şekilde engelleyen ve cerrahi müdahale
gerektiren bir patolojidir. Mide, karmaşık yapısı ve çok yönlü işlevleriyle
sindirim sisteminin merkezi bir unsurunu teşkil eder.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
