Koroziv madde alımı, özellikle çocuklarda kaza sonucu ve
erişkinlerde ise sıklıkla intihar girişimi nedeniyle meydana gelen, ciddi
morbidite ve mortaliteye yol açabilen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Alınan
maddenin pH değeri, temas süresi ve konsantrasyonu, gastrointestinal sistemdeki
hasarın ciddiyetini belirler. En fazla özefagus ve mide etkilenir. Alkali
maddeler daha sık ve daha ciddi hasarlara neden olurken, asitler genellikle
daha yüzeyel nekroz oluşturur. Hasar kısa sürede gelişir, ancak iyileşme ve
komplikasyonlar (örneğin: striktür, perforasyon, malignite) uzun döneme
yayılabilir. Akut dönemde semptomlar arasında disfaji, odinofaji, hematemez,
ses kısıklığı ve stridor bulunabilir. Tanı; laboratuvar testleri, radyolojik
görüntüleme ve endoskopi ile konur. Bilgisayarlı tomografi , mukozal hasarın
değerlendirilmesinde giderek daha fazla tercih edilmektedir. Tedavi, hasarın
şiddetine göre değişkenlik gösterir. Hafif vakalarda destek tedavisi
yeterliyken, ciddi vakalarda cerrahi girişimler gerekebilir. Steroid,
antibiyotik, antiasit tedavileri ve nazogastrik tüp uygulamaları tartışmalı
olmakla birlikte bazı kliniklerde uygulanmaktadır. Striktür gelişimi durumunda
genişletme işlemleri veya cerrahi müdahaleler gerekebilir. Uzun dönemde
malignite gelişme riski nedeniyle, özellikle ciddi alkali maruziyeti olan
bireylerde periyodik endoskopik takip önerilir. Koruyucu halk sağlığı
önlemleri, özellikle çocuklarda ev içi temizlik ürünlerine erişimin
kısıtlanması açısından hayati önemdedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
