İshal, genel olarak dışkılama sayısında ve kıvamında artış
şeklinde tarif edilebilir. Süresine göre akut ve kronik ishal şeklinde bir
sınıflandırma yapılmaktadır. Akut ishaller 2 haftadan daha kısa sürmektedir.
Kronik ishallere göre etiyolojik nedenler çok daha sınırlıdır. En sık nedenler
enfeksiyonlardır. Bunlar içinde de viral enfeksiyonlar büyük bir kısmını
oluşturmaktadır. Diğer nedenler arasında daha az sıklıkta olmakla birlikte
ilaçlar ve toksinler sayılabilir. Klinik olarak ağır bir ishal olmadığı sürece
sınırlı tetkik ve tedavide sıvı-elektrolit replasmanı yeterlidir. Eğer 4 haftadan uzun süren bir dışkı kıvamında azalma veya
bağırsak hareketlerinde artış söz konusu ise kronik ishalden bahsedilir.
Patofizyolojik olarak ozmotik, sekretuar, inflamatuar, malabsorptif şeklinde
sınıflara ayrılır. Bazı kronik ishal durumlarında bu patofizyolojik tablolar
içiçe geçmiş olabilir. Nedenleri heterojen olabileceği için etiyolojisi geniş
bir yelpazeye yayılmaktadır. En yaygın nedenleri arasında enfeksiyonlar,
inflamatuar barsak hastalıkları, malabsorbsiyon bozuklukları, fonksiyonel bozukluklar
ve bazı ilaçlar gelir. Kronik ishalin tedavisi, altta yatan nedenin
belirlenmesine ve tedavi edilmesine dayanır. Akut ishal durumlarında olduğu
gibi hastaların sıvı ve elektrolit dengesinin korunması önemlidir. Gerekli
etiyolojik araştırmalar yapıldıktan sonra diyet modifikasyonları, antidiyareik
ilaçlar ve probiyotiklerden tedavide yararlanılabilir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
