Sanat psikolojisi, insanın sanatsal yaratım, ifade ve alımlama süreçlerini psikolojik kuramlar ışığında inceleyen disiplinlerarası bir bilim alanıdır. 19. yüzyılın sonlarında Wilhelm Wundt’un deneysel psikoloji çalışmaları ve Theodor Lipps’in “empati” kavramı ile temelleri atılan sanat psikolojisi, 20. yüzyılda Gestalt kuramı, psikanaliz ve bilişsel psikoloji gibi yaklaşımlarla zenginleşmiştir. Bu alan, sanatın yalnızca estetik bir etkinlik olmadığını, aynı zamanda bireyin duygusal, bilişsel ve bilinçdışı süreçleriyle yakından ilişkili bir ruhsal ifade biçimi olduğunu vurgular. Sanat psikolojisi, sanatçının yaratım sürecine içsel bir perspektiften yaklaşır. Sanatçının eser üretiminde rol oynayan bilinçdışı imgeler, bastırılmış duygular, yaratıcılık dürtüsü ve estetik tercihleri, onun psikolojik yapısının bir yansıması olarak değerlendirilir. Sanat bu bağlamda, sanatçı için bir tür öz ifşa, arınma (katarsis) ve içsel denge kurma aracı haline gelir. Sanat yapıtındaki simgesel dil, renk, biçim ve kompozisyon gibi unsurlar, sanatçının ruhsal deneyimlerinin dışavurumu olarak okunabilir. Sanat psikolojisi sanatın alımlanma sürecine de odaklanır. İzleyici, sanat eserini yalnızca görsel bir nesne olarak değil, kendi duygu, deneyim ve bilinçdışı imgeleriyle etkileşen bir anlam alanı olarak algılar. Eserin yarattığı duygusal tepki, estetik haz ya da rahatsızlık, izleyicinin kişisel psikolojik yapısına bağlı olarak değişir. Bu çerçevede sanat psikolojisi, sanatın hem üretici hem de alımlayıcı üzerindeki etkilerini anlamaya yönelik bütüncül bir perspektif sunar. Sanat psikolojisi, sanatçının yaratım sürecindeki motivasyonlarını, içsel yönelimlerini ve estetik seçimlerini anlamlandırmaya çalışırken; aynı zamanda izleyicinin sanat yapıtıyla kurduğu algısal, duygusal ve bilişsel etkileşimi de değerlendirir. İzleyici ise bu unsurları kendi yaşam deneyimleri, bilinçdışı imgeleri ve estetik duyarlılığı üzerinden anlamlandırır. Böylece sanat, hem sanatçı hem de izleyici için psikolojik bir aktarım ve anlam inşasına  dönüşür. Bu çalışma, sanat psikolojisinin kuramsal temellerinde, sanatın ruhsal derinliğini anlamaya yönelik bütüncül bir bakış açısı sunmayı amaçlamaktadır. Sanat psikolojisinin, sanatın yalnızca görsel ya da biçimsel boyutuna değil, aynı zamanda insanın iç dünyasıyla kurduğu etkileşime de ışık tutarak, sanatın anlam evrenini genişlettiği ve derinleştirdiği görülmektedir.