Giriş: Keratokonus korneanın tüm katlarını etkileyen
öncelikle epitel incelmesi, santral ve parasantral stromada incelme ve bowman
tabakasında değişiklikler gösteren ilerleyici korneal ektatik hastalıkdır.
Çoğunlukla çift taraflı ve asimetriktir. Hastalık genellikle 15 ila 25 yaşları
arasında tespit edilir. Klinik Bulgular: Korneanın incelen ve öne doğru uzayan
stromal bölgesi (kon) görme ekseni etrafında yuvarlak veya oval olabilir. En
sık kornea merkezi 2/3 ünü içeren temporal inferior para -santral bölge tutulur
ve oluşan kon miyopik kaymaya ve yüksek düzensiz astigmatizma yol açar.
Monooküler diplopi, hayal imajlar veya imajların bulanıklığı en sık
semptomlardır. Keratometri ölçümlerinde düzensiz astigmatizm, topografik
keratometride apikal yer değiştirme, pakimetride santral ve alt kadranlarda
incelme tespit edilir. .Klinik keratokonus 4 evreye ayrılır. Kon apeksinin
keratometri değerine göre K değeri 45 D den küçük (> 7.5 mm) ise hafif,
K değeri 45 D den büyük(7.50 mm küçük) ise orta, K değeri 52 D den büyük ise ileri(6.49
mm küçük),K değeri 60 D (5.63 mm küçük ) ise ağır keratokonus olarak sınıflandırılır.
Korneal warpage, pellucid marjinal dejenerasyon, keratoglobus, sekonder keratokonus,
posterior keratokonus ile ayırıcı tanısı yapılmalıdır. Tedavi: Erken evrede
görme gözlük ve kontakt lens ile sağlanabilir. Hastalığın ilerlemesini durduran
veya yavaşlatan kollajen çapraz bağ tedavisi, korneaya mekanik destek sağlayan
kornea içi halkalar, yüksek refraksiyonu düzeltmek amacıyla göz içi refraktif
lensler, ileri evre keratokonusta penetran ve lamellar keratoplasti tedavi
seçenekleri arasındadır. Sonuç: Kornea topografi ile tanısı konulan
keratokonusun yüksek refraktif hataları düzeltmek ve hastalığın progresyonunu
durdurmak için çapraz bağlanma tedavisinden lameller doku nakline kadar uzanan
çeşitli tedavi yöntemleri bulunmaktadır.
Kitap Adı:
Göz Hastalıklarında Güncel Çalışmalar Vii
Atıf Sayısı :
