Retroviruslar,
veteriner hekimlikte uzun süredir önemli bir yere sahiptir. İlk kez 1908 ve
1911 yıllarında tanımlanan bu viruslar, hayvanlarda enfeksiyöz tümörlerin
varlığını ortaya koymuştur. Retroviridae
ailesine ait bu viruslar, zarflı ve tek sarmallı RNA genomuna sahip olup, ters
transkriptaz (RT) enzimi sayesinde RNA’dan DNA’ya dönüşüm yaparak konak
genomuna entegre olabilmektedir. Bu özellikleriyle persiste enfeksiyonlara
neden olmakta ve hem hayvanlarda hem de insanlarda çeşitli hastalıklarla
ilişkilendirilmektedir. Retroviruslar, çiftlik hayvanlarında önemli ekonomik
kayıplara yol açtıkları gibi, bilimsel araştırmalarda da genetik, immünoloji ve
onkoloji alanlarında model organizma olarak değerlendirilmektedir. Veteriner
hekimlikte önemli retroviruslar arasında sığır lösemi virusu (BLV) ile küçük
ruminant lentivirusları (SRLV’ler) olarak bilinen caprine arthritis
encephalitis virus (CAEV) ve maedi-visna virusu (MVV) yer almaktadır. BLV,
sığırlarda lenfosarkomlara neden olarak süt veriminde düşüşe yol açarken; CAEV
ve MVV ise kronik seyirli arthritis, ensefalitis, mastitis ve zayıflık
sendromları ile ilişkilidir. Retroviruslar, direkt temas, vertikal, biyolojik
vektörler ve iatrojenik yollarla bulaşabilmektedir. Tanı yöntemleri arasında
serolojik testler ve moleküler teknikler yer almakta olup, etkili aşıların
olmaması nedeniyle hastalık kontrolü enfekte hayvanların sürüden ayrılması ve
biyogüvenlik önlemlerine dayanmaktadır. Bu virusların kontrolü ve yönetimi,
sürdürülebilir hayvancılık açısından büyük önem taşımaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
