T hücreli lenfomalar (TCL), T
lenfositlerinden veya doğal öldürücü (NK) hücrelerden kaynaklanır. TCL’nin alt
türleri, periferik T hücreli lenfoma (PTCL), kutanöz T hücreli lenfoma (CTCL),
ve diğer spesifik alt tiplere ayrılmıştır. TCL, sistemik semptomlar ve ileri
evre hastalıkla ilişkilidir. Prognoz belirlemede “International Prognostic
Index (IPI)” ve “Prognostic Index for T-cell Lymphoma (PIT)” gibi indeksler
kullanılır. Bazı biyobelirteçlerin yüksek düzeyde ekspresyonu kötü prognozla
ilişkilidir (ör. p53 mutasyonu, CD56). Tedavi seçenekleri arasında kemoterapi,
hedefe yönelik tedaviler, immunoterapi, kök hücre nakli, radyoterapi ve diğer
destekleyici tedaviler yer alır. Takip sıklığı ilk 2 yıl her 3-6 ayda bir, 3-5
yıl arası her 6-12 ayda bir ve 5 yıldan sonra yılda bir kez yapılır. Hastanın
aldığı tedavilere bağlı geç yan etkiler göz önünde bulundurularak takipte
ayrıntılı fizik muayene ile beraber B semptomları (örn. kilo kaybı, gece
terlemeleri, enfeksiyon olmadan ateş) sorgulanır. Tedavi sonrası ortaya
çıkabilecek yan etkiler değerlendirilir. Başta tam kan olmak üzere laboratuvar
testleri görülür. LDH ve immünoglobulin G (IgG) düzeyleri, özellikle progresyon
şüphesi durumunda yapılır. Görüntüleme yöntemi olarak genellikle ultrason ve
bilgisayarlı tomografi (BT) kullanılırken pozitron emisyon tomografisi (PET)
gibi ileri görüntülemeler yalnızca nüks şüphesinde yapılır. Takip süreçleri,
her hastanın klinik durumu ve aldığı tedavilere göre kişiselleştirilir. Amaç,
nüks ve yan etkilerin erken teşhis edilmesi, hastanın yaşam kalitesinin
korunmasıdır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
