Özofagus kanseri gün geçtikçe artan sıklıkta kanser olarak
bilinmektedir. Hastalar genelde yutma güçlüğü, bulantı, kusma ve kilo kaybı ile
tanısı konmaktadır. Alt tiplerinden özofagus squamoz hücreli kanseri (SCC) en
sık görülmekteyken adenokanser alt tipi ise özellikle batılı ülkelerde
yaygınlığı artmaktadır. Hastalığın evrelemesi tedavi ve takipte oldukça önem
arz etmektedir. Evreleme yöntemi olarak pozitron emisyon tomografisi,
bilgisayarlı tomografi, magnetik rezonans görüntüleme, endoskopi ve endoskopik
ultrason gibi yöntemler kullanılmaktadır. Hastalıktan şüphelenildiğinde ilk olarak endoskopi yapılır.
Endoskopide adenokanserler genelde distalde görülürken scc hastaları özofagusun
proksimal veya orta kesiminde görülmektedir. Lokal evrelemede endoskopik
ultrason yöntemi kullanılırken uzak organ tutulumu göstermede PET-CT kullanımı
yaygındır. Erken evre hastalıkta öncelikle lokal tedaviler
önerilmektedir. Bu lokal tedaviler endoskopi ile yapılabilirken tümör evresi
arttıkça cerrahi yöntemler değerlendirilir. Operabl olup lokal ileri olan
hastalara önce kemoradyoterapi sonra cerrahi uygun görülmektedir. Operasyon
sonrası hastalarda rezidü tümör varlığında nivolumab tedavisi tercih edilirken
R0 rezeksiyon yapılan hastalar sıkı takip edilmelidir. Metastatik veya rezeke edilemeyen tümörlerde ise kemoterapi,
immünoterapi ve hedefe yönelik ajanlar kullanılmaktadır. O nedenle tanı anında
kansere özgü biyobelirteçler çalışılması önerilmektedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
