Kitabın bu bölümünde, ilk olarak ideoloji kavramı sosyal bilimler ve siyaset teorisi açısından kapsamlı bir şekilde ele alınmaktadır. İdeolojinin tarihsel kökenlerine, özellikle de Antoine Destutt de Tracy’nin tanımlamasından başlayarak Marx, Mannheim, Gramsci, Althusser gibi düşünürlerin katkılarıyla nasıl dönüştüğüne odaklanılmaktadır. Böylece ideolojinin yalnızca bireysel bilinç düzeyinde değil, toplumsal yapıların ve kurumların işleyişinde merkezi bir rol oynadığı ortaya konulmaktadır. Daha sonra ideolojinin farklı tanımları ve toplumsal işlevleri de ayrıntılı biçimde tartışılmaktadır. Eagleton ve Heywood gibi çağdaş düşünürlerin bakış açılarıyla ideolojinin yalnızca düşünceler dizisi olmadığını, toplumsal ilişkileri ve güç yapılarını meşrulaştıran bir araç olarak işlev gördüğünü vurgulayan bir çerçeve sunulmaktadır. Aynı zamanda Gramsci’nin hegemonya ve Althusser’in ideolojik aygıtlar kuramları, ideolojinin bireylerin toplumsal düzenle uyumunu sağlama süreçlerini açıklayan anahtar yaklaşımlar olarak metinde öne çıkmaktadır. Bu kuramsal çerçeve, ideolojinin eğitimin içeriğinden toplumsal kurumlara kadar nasıl nüfuz ettiğini ve bireylerin özneleşme süreçlerini nasıl şekillendirdiğini göstermektedir. Eğitim kurumlarının, özellikle müfredat ve ders kitaplarının, toplumsal düzeni yeniden üretme sürecinde nasıl ideolojik aygıtlar olarak işlev gördüğü, Gramsci ve Althusser gibi teorisyenlerin perspektiflerinden ele alınmaktadır. Son olarak, Türkiye bağlamında eğitimin ideolojik boyutu incelenerek, Cumhuriyet’ten günümüze kadar eğitim politikalarının ve ders kitaplarının ideolojik işlevleri üzerinde durulmaktadır. Böylece ideolojinin yalnızca kuramsal bir olgu olarak değil, aynı zamanda toplumsal yapıların somut işleyişine yön veren dinamik bir süreç olduğu vurgulanmaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
