20. yüzyılın başlarında çok disiplinlilik özellikleri
üzerine varlığını oluşturan Şehir ve Bölge Planlama disiplini, günümüzde
sorunların çözümünde disipliner sınırların aşılmasıyla kendini yeniden
yapılandırmaktadır. Sosyal bilimler ve mühendislik bilimlerinin mekânsal bilgi
üretimindeki etkileşimi düşünüldüğünde çok disiplinlilik bir zenginlik ve
kazanımlar alanı olarak görülebilir. Bu makale kapsamında Şehir ve Bölge
Planlama’nın geleneksel çok disiplinli yapısı ve özelliklerinden yola çıkılarak
nasıl bir disiplin alanı oluştuğu incelenmektedir. İlk olarak, 19. yüzyılın
sonlarında kurulduğundan bu yana planlamayı karakterize eden açık çokdisiplinli
konum ve bunun nasıl inşa edildiğini ele alacaktır. Daha sonra bir yanda
kentleşmenin yaygınlaşması ve iklim değişikliği, afetler gibi güncel ve acil
çözüm bekleyen sorunlar, diğer yanda şehirciliğin (urbanism / urbanity) yeni
sorun alanları ve konuları ile ilgili politik, toplumsal, kültürel ve
teknolojik değişimler, kentlerin süreğen değişim ve dönüşüm süreçleri içinde
farklı disiplinler ile kurulan yeni ortaklıklar konusunda örnekler üzerinden
bir tartışma açılacaktır. Bu bağlamda çok disiplinlilik (multidisciplinary),
disiplinler arasılık (interdisciplinary) ve disiplinler üstü (transdisciplinary)
yaklaşımlar arasında Şehir ve Bölge Planlama’nın sunduğu ve sunabileceği
olanaklar ve (olası) kısıtlıklar incelenecektir. Bu çerçevede, diğer bilgi
alanları ve disiplinler ile kurulan/kurulacak işbirlikleri sırasında temeli
oluşturacak bilgi ve donanımlar ile planlamanın doğası gereği (kentsel ve
bölgesel) mekana dair getireceği tanımlar ve süreçler arasındaki bütünlük ve
süreklilik ile anlatılacaktır. Mekansal bilgi üretiminde ve mekânsal planlama
için yeni bilgi kaynakları ve teknolojiler, Planlama içinde yer alabilecekleri
konumlar ile toplumda gelişen yeni öğrenme biçimleri ve pratikler ile Planlama
disiplini ilişkisi ele alınacaktır.
Atıf Sayısı :