Böbrek kanseri, erken teşhisi zor ve tedavi sürecinde istenmeyen etkileri yüksek ancak doğru tedavi ve bakım süreçleriyle sağ kalım oranlarının artırılabildiği bir kanser türüdür. Üriner sistem kanserleri arasında üçüncü sırada yer alan bu hastalık, en sık 40-70 yaş arasındaki bireylerde ve çoğunlukla erkeklerde daha sık görülür. Böbrek kanserinin gelişiminde genetik faktörlerin yanı sıra sigara kullanımı, obezite, hipertansiyon, çevresel maruziyetler ve mesleki riskler gibi çeşitli etkenler rol oynamaktadır. Çoğunlukla ileri evrelerde belirti görülmekte, bu nedenle tanı genellikle rastlantısal olarak konulmaktadır. Tanı sürecinde genellikle ultrasonografi, bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme kullanılmaktadır. Böbrek kanseri tedavisi, hastalığın evresine ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak cerrahi müdahaleler (radikal veya parsiyel nefrektomi), hedefe yönelik tedaviler, immünoterapi, radyoterapi ve kemoterapi gibi çeşitli yaklaşımları içermektedir. Cerrahi, metastatik olmayan vakalarda en etkili yöntemlerden biri olup, ileri evre hastalarda sistemik tedaviler ön plandadır. Tedavi sürecinde gelişebilecek yan etkilerin yönetimi ve hasta bakımının etkin bir şekilde sürdürülmesi büyük önem taşımaktadır. Hemşirelik bakımı, hastaların semptom yönetimi, psikososyal destek, eğitim ve palyatif bakım süreçlerini kapsayan bütüncül bir yaklaşımı gerektirir. Hemşireler, hastaların gereksinimlerini belirleyerek uygun girişimleri uygulamak, tedaviye uyumu artırmak, olası komplikasyonları önlemek ve hasta yakınlarını sürece dahil etmekten sorumludur. Bu kapsamda, hemşirelerin bilimsel ve kanıta dayalı bakım uygulamalarını benimseyerek hastaların yaşam kalitesini iyileştirmeye yönelik multidisipliner bir yaklaşım sergilemesi gerekmektedir.