Disfaji, yaşla birlikte sıklığı artan
bir geriatrik sendromdur. Beslenme, hidrasyon, yaşam kalitesi ve mortalite
üzerinde önemli etkileri bulunmaktadır. Yaşlanma
ile ilişkili anatomik ve fizyolojik değişiklikler, nörodejeneratif hastalıklar
ve komorbiditeler disfaji insidansını artırmaktadır. Erken tanı ve uygun
müdahale ile, malnütrisyon, dehidratasyon ve aspirasyon pnömonisi gibi
disfajiyle ilişkili ciddi komplikasyonların önlenmesi mümkün olmaktadır. Tarama
ve değerlendirme süreçlerinde EAT-10, Yale Yutma Testi ve Hacim-Viskozite Yutma
Testi gibi klinik araçlar yaygın olarak kullanılan testlerdir. Kesin tanı için
videofloroskopik yutma çalışması (VFSS) ve fiberoptik endoskopik yutma
değerlendirmesi (FEES) gibi ileri görüntüleme yöntemleri kullanılmaktadır.
Disfaji yönetiminde, etiyolojiye bağlı olarak bireyselleştirilmiş beslenme
stratejileri, yutma terapileri ve rehabilitasyon yaklaşımları kullanılmakta
olup, bu yöntemlerin işe yaramadığı ileri vakalarda enteral beslenme
gerekliliği doğabilmektedir. Geriatrik hastalarda disfaji taramalarının
uygulanması, erken tanı ve uygun müdahale süreçlerini destekleyerek hasta
prognozunu iyileştirmekte ve sağlık hizmetleri üzerindeki yükü azaltmaktadır.
Bu derleme, geriatrik bireylerde disfaji değerlendirme ve yönetimine yönelik
güncel yaklaşımları ele almaktadır.
Atıf Sayısı :