Eğitim felsefesi bütüncül bir bakış açısıyla, eğitim ile ilgili kuram ve uygulamaları ele alarak değerlendiren bir disiplin olarak karşımıza çıkar. Genel bir yaklaşımla, eğitim felsefesinde dört temel eğitim felsefesinin ön plana çıktığı görülmektedir. Bunlar daimicilik, esasicilik, ilerlemecilik ve yeniden kurmacılıktır. Geleneksel bir eğitim felsefesi olan daimici eğitim kuramını savunanlara göre, toplumun, insanın, yaşamın, değişmeyen birtakım gerçekleri vardır ve eğitim kendisini bu değişmeyen gerçekler üzerinde kurmalıdır. İnsan yaşamının değişmez ve her daim ortaya çıkan yönlerine vurgu yapan daimicilik, öğretilmesi gerekenin olgular değil de ilkeler olduğunu savunur. Bir diğer eğitim felsefesi olan esasicilik ise geçmişte yararlı olan bilimsel ve sanatsal faaliyetlerin ve temel olarak kabul edilen yeteneklerin ve becerilerin öğretiminin geleceğe de yansıtılmasını savunan bir eğitim kuramdır. Esasici eğitimin amaçları arasında, bireyin sosyalleşmesini sağlamak, temel kültürel değerleri bireylere kazandırmak, topluma uyumu sağlamak, kültürel mirası korumak, bilgili ve becerili bireyler yetiştirmek yer alır. Geleneksel eğitim felsefelerine karşı olan ilerlemeci eğitim felsefesinin hedefleri arasında, değişmenin doğasını kavrama, yararlı olanı ön plana çıkarma, bilimsel yöntemleri kullanma ve bireylerin kendi yaşantıları yoluyla potansiyellerini geliştirme vardır. Ayrıca ilerlemecilik eğitimi, yaşama bir hazırlık yeri değil, yaşamın kendisi olarak değerlendirilir. Yeniden kurmacı eğitim felsefesi ise bütün toplumun ihtiyaçlarına cevap verecek toplum merkezli bir eğitim yaklaşımını ön plana çıkarır. Bu bağlamda yeniden kurmacılara göre eğitim, toplumu sürekli olarak yeniden oluşturmalı ve düzenlemelidir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
