Kalsiyum (Ca) minerali, nöromüsküler ve sinyal yolaklarının düzenlenmesi, kemik gelişimi, büyümesi ve bakımı ile hücre iskeletinin stabilitesi için gereklidir. Birçok önemli işlevi olan kalsiyumun plazma düzeyini normal aralıklarda tutmak önemlidir. Plazma kalsiyum düzeylerinin kontrolü, bağırsaktan emilim, renal tübüllerden emilim ve gerektiğinde kemik depolarından dengelemenin birleşimiyle sağlanır. Bazı hastalıklar durumunda bu denge bozulur ve hipokalsemi veya hiperkalsemi meydana gelebilir. Hipokalseminin başlıca semptomları arasında kas seyirmeleri ve spazmları, karpopedal spazm, huzursuzluk, fokal veya jeneralize nöbetler, kişilik bozuklukları, ekstrapiramidal bulgular, apne, stridor, bronkospazm, laringospazm, kilo alamama, beslenme güçlüğü, kuru cilt, kırılgan tırnaklar, atopik egzema, diş çürüğü, karın ağrısı, kusma, kabızlık ve biliyer kolik alır. Hiperkalsemisi olan hastalarda böbrek tutulumuna bağlı poliüri, polidipsi, nefrolitiyazis, nefrokalsinoz, distal renal tübüler asidoz, nefrojenik diyabetes insipidus, akut ve kronik böbrek yetmezliği görülebilir. Gastrointestinal sistemde anoreksi, bulantı, kusma, kabızlık, pankreatit ve peptik ülser görülürken, kas iskelet sisteminde kas güçsüzlüğü, kemik ağrısı, osteopeni/osteoporoz görülebilir. Depresyon, tükenmişlik sendromu, konsantrasyon bozukluğu, bilinç bulanıklığı, konfüzyon ve koma gibi nörokognitif değişiklikler izlenebilir. Hiperkalseminin en ciddi bulgusu ise bradikardi ve QT aralığının kısalması sonucu meydana gelen kardiyak arresttir. Bu bölümde kalsiyumun, profilaksi gerektiren durumları, diyetteki kalsiyum içeren ürünleri, hipokalsemi/hiperkalsemi etiyolojisi, klinik durumu ve tedavisi anlatılacaktır.