Bu bölümde Osmanlı döneminde inşa edilen çeşme ve sebil mimarisinin gelişimi, tipolojileri ve estetik özellikleri incelenmiştir. Osmanlı çeşme ve sebilleri, hem su ihtiyacını karşılamak hem de kentsel estetiği zenginleştirmek amacıyla inşa edilmiştir. Çeşmeler sade duvar çeşmelerinden anıtsal meydan çeşmelerine kadar farklı formlarda görülür. Sebiller ise özellikle hayır amaçlı inşa edilmiş, halka ücretsiz su ve şerbet dağıtımı için kullanılan yapılardır. Klasik Osmanlı döneminde çeşmeler genellikle sade yapılar olup, sivri kemerli nişler ve minimal süslemelerle tasarlanmıştır. Lale Devriyle birlikte süsleme anlayışı değişmiş, 3. Ahmet Çeşmesi gibi anıtsal örneklerde barok, rokoko ve ampir üsluplarının etkileri görülmüştür. Sebiller de bu dönemde yoğun süslemelerle dikkat çekmiş ve şehir meydanlarının estetik unsurlarından biri haline gelmiştir. Sebiller plan tiplerine göre köşe, cephe, pencere ve anıtsal sebiller olarak sınıflandırılmıştır. Osmanlı çeşme ve sebil mimarisi, estetik ve işlevselliği bir araya getirerek dönemin sanat anlayışını yansıtan önemli yapılar ortaya koymuştur.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
