Bu bölümde, Osmanlı hamamlarının tarihsel gelişimi, mimari özellikleri ve sosyal işlevleri ele alınmaktadır. Hamamlar, İslam kültüründe temizlikle ilgili dini gerekliliklerin bir yansıması olarak önemli yapılar arasında yer almıştır. Osmanlı hamamları, Roma ve Bizans hamamlarından etkilenmiş olsa da akan su kullanımı ve mekânsal düzenlemeleriyle özgün bir yapı tipi haline gelmiştir. Osmanlı hamamları genellikle soyunmalık, ılıklık ve sıcaklık bölümlerinden oluşur. En yaygın plan tipleri arasında haçvari dört eyvanlı plan, yıldızvari sıcaklıklı plan ve kare sıcaklık etrafında sıralanmış halvet hücreli plan bulunmaktadır. Çifte hamamlar, kadınlar ve erkekler için ayrı bölümler içerirken, bazı küçük hamamlar dönüşümlü kullanıma uygun tasarlanmıştır. Osmanlı hamamları yalnızca yıkanma alanları değil, aynı zamanda sosyal etkileşim merkezleri olmuştur. Süslemelerinde taş, mermer, çini ve kalem işi gibi öğeler kullanılmıştır. Çemberlitaş, Haseki Hürrem Sultan ve Cağaloğlu Hamamları, Osmanlı hamam mimarisinin önemli örneklerindendir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
