Bu bölümde, 17. ve 18. yüzyıllarda İstanbul’da inşa edilen Osmanlı medreselerinin mimari özellikleri, plan tipleri ve gelişimi incelenmiştir. Osmanlı Devleti’nin Batılılaşma sürecine girdiği bu dönemde medrese mimarisi hem geleneksel özelliklerini korumuş hem de barok ve rokoko gibi Avrupa etkilerini yansıtmaya başlamıştır. Medreseler plan tiplerine göre U planlı, L planlı ve dikdörtgen planlı olmak üzere üçe ayrılmıştır. U planlı medreseler avlu etrafında üç kol üzerine dizilen hücrelerden oluşurken, L planlı medreseler iki kol üzerinde düzenlenmiştir. Dikdörtgen planlı medreseler ise avlunun dört tarafını çevreleyen hücrelerle inşa edilmiştir. Kuyucu Murat Paşa, Ekmekçizade Ahmet Paşa ve Nur-u Osmaniye medreseleri bu plan tiplerinin örneklerindendir. Bu dönemde medreseler sadece eğitim değil, aynı zamanda sosyal yaşamın merkezi olmuş ve çeşitli külliye yapılarıyla birlikte inşa edilmiştir. Dershane-mescitler, öğrenci hücreleri, revaklı avlular ve zengin süslemelerle donatılmıştır. 17. ve 18. yüzyıl medreseleri, Osmanlı eğitim sisteminin evrimini ve mimarideki üslup değişimlerini yansıtan önemli yapılar arasında yer almaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
