Bu bölüm, Klasik Dönem Osmanlı camilerinin mimari özelliklerini, dönemlerini ve önemli yapılarını incelemektedir. Klasik dönem, İstanbul’un fethinden (1453) 17. yüzyıl sonuna kadar olan süreci kapsar ve Osmanlı mimarisinin altın çağını temsil eder. Bölümde, Sinan öncesi dönem (1453-1538), Mimar Sinan dönemi (1538-1588) ve Sinan sonrası klasik dönem (1588-1700) olarak üç ana evreye ayrılmıştır. Mimar Sinan dönemi, Osmanlı mimarisinin zirve noktasıdır. Şehzade Camii, Süleymaniye Camii ve Edirne Selimiye Camii, bu dönemin başyapıtlarıdır. Sinan sonrası dönemde ise Sedefkâr Mehmed Ağa’nın yaptığı Sultan Ahmet Camii (Mavi Cami) öne çıkar. Klasik Osmanlı camileri, merkezi plan anlayışıyla kubbenin ana öğe olduğu yapılar olarak dikkat çeker. İç mekânlarda geniş açıklıklar, ışık alan çok katlı pencereler ve dengeli süsleme anlayışı hâkimdir. Cami, medrese, hamam, imaret gibi yapılardan oluşan külliyelerle birlikte camiler, sosyal yaşamın merkezi olmuştur.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
