Kadınlık ve erkekliğe ilişkin kimlikler; doğuştan getirilen doğal biyolojik özelliklerden ziyade içinde bulunduğumuz toplumun kültürel ve sosyal yapısına göre şekillenir. Kadın olmak; biyolojik cinsiyetin ötesine geçerek, normatif olarak inşa edilen bir toplumsal cinsiyet kimliğine dönüşür. Roller, beklentiler, davranış örüntüleri ve iş bölümü temelinde inşa edilen toplumsal cinsiyet kimliklerimiz, sosyal yapı içinde konumumuzu, fırsatlara erişimimizi, evlilikteki statümüzü ve iktidar ilişkileri içindeki yerimizi belirler. Çünkü; iş bölümü temelinde kadının rolleri “ev” miti üzerinden tanımlanarak özel alanla ilişkilendirilmiştir. Erkekler ise güç ve iktidar ilişkilerin alanı olarak görülen kamusal alanla özdeş kılınmıştır. Bu durum kadını daha çok aile, evlilik, bakım emeği ve hane üzerinden tanımlanmasını da beraberinde getirmiştir. Kamusal ve özel alan ayrımının yarattığı bu ikici yaklaşım dönüşüme uğramakta ve kadınların ontolojik temelde var olma mücadelesi ayrımcı pratikleri derinden sarsmaktadır. Kadınların karar alma süreçlerine giderek daha fazla katıldığını, toplumsal cinsiyet eşitliğinin kapsamlı bir şekilde korunmasının ortaya çıktığını, bunun etnik ve sosyokültürel yönlerinin dikkate alındığını gözlemliyoruz. Bu temelde bu çalışma kadın olmanın toplumsal anlamlarını ele almakta ve kadınların öz düşünümselliğini sağlamaya yönelik bir çabayı içermektedir. Kadınların kendi kimliklerinin ve gerçek doğalarının farkına varmaları, ontolojik temelde varoluşlarını yeniden kurmalarını ve toplumsal yaşam içinde daha görünür olmalarını da sağlamaktadır.