Pneumocystıs Jırovecıı Enfeksiyonu: Epidemiyoloji, Klinik Özellikler, Tanı Ve Tedavi
Anahtar Kelimeler
Pneumocystis
jiroveci bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda özellikle akciğer tutulumu
ile seyreden fırsatçı bir patojendir. Risk grupları arasında insan immun yetmezlik
virusu (HIV) ile yaşayan bireyler, solid organ veya hematolojik malignitesi
olanlar, transplantasyon yapılanlar, uzun süre kortikosteroid (KS) kullananlar,
immunsupresif tedavi alanlar yer almaktadır. İmmunkompetan kolonize bireyler
bulaş açısından rezervuar görevi yapmaktadır. Literatürde insandan insana
bulaş ve olası çevresel rezervuarların varlığı ele alınmıştır. Çevresel
rezervuarlar hava ve su olup, kamp ve yürüyüş aktiviteleri ile
ilişkilendirilmiştir. Trofik formların alveol epiteline bağlanmasıyla, alveolar
epitel hücreleri ve alveolar makrofajlar ile etkileşim sonucu hem organizmada
hem de akciğer hücrelerinde bir hücresel yanıt kaskadı tetiklenir. Trofozoitlerin pnömositlere bağlanması sonucu tetiklenen
bu kaskad sonucunda alveolar septalarda ödem, kalınlaşma ve
fibrozis oluşur. Bu değişimlerin klinik yansıması akciğer kompliyansı ve gaz
değişiminde bozulma, hipoksi, alveolar- arteryel oksijen gradiyentinde artma,
respiratuar alkaloz, difüzyon kapasitesinde azalma ile sonuçlanan interstisyel plazma
hücreli pnömoni tablosudur. Tanıda BAL’ da organizmanın immünofloresan veya
özel boyalarla mikroskobik olarak gösterilmesi altın standarttır. Tedavide trimetoprim
sulfametoksazol (TMP-SXT) birinci seçenek ilaçtır. TMP-SXT 21 gün süre ile kullanılmalıdır. Orta ve
ağır şiddetteki, PaO2 <70 mmHg veya alveoler/arteryel oksijen gradiyenti
>35 mmHg olan olgularda tedaviye KS eklenmesi önerilmektedir.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
