Dişin minesinde meydana gelen defektler, kalıtsal, edinilmiş, lokal ve sistemik olarak birçok etiyolojik faktöre bağlıdır. Ve bu defektler, mine oluşumu sırasında ameloblastların etkilenmesiyle oluşmakta; amelogenezin başlangıç aşamasında meydana geldiğinde mine hipoplazisi ile sonuçlanırken; olgunlaşma aşamasındaki kusurlar mine hipomineralizasyonuyla sonuçlanmaktadır. Dünya genelinde yaygın olarak görülen ve her altı çocuktan birini etkilediği tahmin edilen ‘Molar keser hipomineralizasyonu (MKH)’, daimi molar ve keser dişlerin minesinde hipomineralizasyona sebep olan bir diş doku defektidir. Mine hafiften şiddetliye, asimetrik yoğunlukta ve opasitenin renk tonu beyazdan sarı/kahverengiye kadar değişen şekilde etkilenmiştir. Etkilenen diş sayısı, potansiyel sistemik rahatsızlığın meydana geldiği zamanla ilişkili bulunmuş; pre-peri-post natal dönemde sağlık problemi yaşayan çocuklarda artan bir şekilde daha fazla dişin etkilendiği görülmüştür. Diş dokularının morfolojik ve yapısal özellikleri ile kronik ağrı geçmişi sebebiyle bu dişlerin restorasyonu zordur; bu yüzden erken tanı ve tedavinin önemi büyüktür. Mine yıkımının ve çürüklerinin önlenmesinden, aşırı duyarlılık ve ağrının yönetimine, koruyucu ve restoratif tedavilerden erken diş çekimine kadar uzanan geniş bir tedavi yöntemi skalası mevcuttur. MKH tanısı konulan çocuk hastada lezyonların türü, sayısı, çürük riski, hassasiyet derecesi ve tedavi ihtiyacının belirlenmesinin ardından hastanın yaşı ve kooperasyonu gibi faktörler göz önünde bulundurularak kişiye özgü bir tedavi planı yapılmalıdır.