Bu bölüm, Antik Yunan’da doğa felsefesinin gelişimini ve bu
dönemdeki düşünürlerin felsefi yaklaşımlarını ele almaktadır. Antik Yunan’da,
felsefe ve teorik bilimin başlangıcı, doğa felsefesi adı altında incelenmiştir.
Bu dönemde, doğayı akıl yoluyla ve mümkün olduğunca teorik boşluklara
başvurmaksızın açıklamaya çalışan düşünürler ortaya çıkmıştır. Mitostan logosa
geçiş olarak adlandırılan bu dönüşüm, mitolojik açıklamalardan akılcı ve
kavramsal açıklamalara yönelmeyi ifade eder. Thales ve Anaksimandros gibi doğa
filozofları, gerçekliğin temel ilkesi olarak arkhé’yi (başlangıç, köken)
araştırmışlardır. Thales, suyu her şeyin ilkesi olarak kabul ederken,
Anaksimandros apeiron kavramını ortaya atmıştır. Anaksimandros’un boşlukta
duran dünya fikri ve doğa fenomenlerinin doğal nedenlerle açıklanması, doğa
felsefesinin önemli gelişmelerindendir. Aristoteles ise, hareket ve değişim
kavramlarını niteliksel olarak analiz etmiş ve doğa felsefesini sistematik bir
yaklaşımla ele almıştır. Aristoteles’e göre doğa, hareket ve ataletin içsel
nedeni olup, doğal hareket ve doğal olmayan hareket arasında ayrım yapılması
gerekir. Bu bölüm, doğa felsefesinin temel sorularını ve bu soruların
Aristoteles’in çalışmalarında “Fizik”e doğru düşünsel dönüşümünü ele almaktadır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
