Dadaizm, 20. yüzyılın başlarında oluşan radikal bir sanat hareketidir. Özellikle I. Dünya Savaşı sonrası oluşan toplumsal sorunlar ve kaotik duruma yönelik bilinçdışı tepkiler bu sanatın temelini oluşturur. Dadaizm içinde barındırdığı protest tavırdan ötürü geleneksel her türlü sanatsal yöntemi ve estetik değeri reddeder. Dadaizm’in oluşum amacı da tam olarak buna hizmet eder çünkü Dada her şeye ve herkese karşı oluşmuştur, hatta kendisine bile! Bu nedenden ötürü tavırlarında hep anarşist ve alaycı bir tutum görülmüştür. Bu tavırlarını görselleştirmek için de fotoğraf, kolaj ve fotomontajı kullanmışlardır. Böylece aslında yok etmeye çalıştıkları sanatı yeniden yorumlamışlardır. Temelini Romantizmden aldığı iddia edilen Dadaistlerin, bilinçdışı her türden travmayı ifade etmek için psikanaliz yöntemini kullandığı belirtilir. Ayrıca Freud’un Serbest Çağrışım Metodu’yla Jung’un Kolektif Bilinçdışı ve Arketipler’inden de yararlanılır. Dadaistler, bilinçdışının karmaşıklığını ve içsel çatışmaları eserlerine yansıtarak, bilinçli ve bilinçdışı süreçler arasındaki sınırları bulanıklaştırırlar. Bu yaklaşım, izleyiciyi, mantıklı ve düzenli algılarının ötesine geçmeye, rüyaların, korkuların ve irrasyonel düşüncelerin etkisinde kalan bir sanat deneyimi yaşamaya yönlendirir. Dadaist yaklaşımlarda, mantığın ve düzenin yerini kaos, belirsizlik ve spontanlık alır. Dadaizm, toplumsal ve kültürel normlara karşı meydan okur ve radikal tavırlarıyla sanatın rolünü yeniden tanımlar. Bilinçdışının Dadaizm’deki vurgusu, modern sanatın psikolojik ve duygusal boyutlarını derinleştirir ve sanatta geleneksel sınırları aşan yenilikçi bir dil oluşturur. Ayrıca, Dadaizm’in ideolojik mesajları ve sanat teknikleri, dönemin karmaşık psikolojik ve sosyopolitik durumunu yansıtması açısından da oldukça önemli görülür. Dadaizm, oluştuğu dönemde o kadar çok ses getirir ki, kendinden sonraki pek çok sanata da öncü olur.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
