İnsanın var oluşuyla başlayan
anlam arayışı, bitmeyen bir süreci kapsar. “Ben kimim?” sorusuyla tetiklenen ontolojik
ve etik sorgulama, özneyi, varlığa, varlığın nedenlerine ve nasıl var olmak
gerektiğine yönelik bir arayışa yöneltir. Öznenin varlık dairesi içindeki
yerini kavraması, diğer varlıklarla sağlıklı ilişkiler geliştirmesini
sağlayacaktır. Özne kendi varlık nedenini kavrayamadığı ve diğer varlıklarla
sağlıklı ilişki kuramadığı noktada, kendi/kendinden haricindekileri tahakküm
nesnesi olarak değerlendirmeye başlar. Böylece
özneler arasında çatışma meydana gelir. Bu doğrultuda, ben ve öteki ayrımının
doğal olduğunu, doğal olmayanınsa bu ayrımı çatışmaya sürüklemek olduğunu
bilmek gerekir. Bu bilinçle yaklaşıldığında, çok sesli ama uyumlu yani
diyalojik bir ‘ben ve öteki’ ilişkisi mümkün hale gelir.
Atıf Sayısı :