Dudak ve/veya damak yarıkları (DDY), kraniyofasiyal yapının en sık görülen konjenital deformitelerinden biridir. Bu deformiteye genellikle sendromlar, malformasyonlar ve dişsel anomali gibi pek çok eşlik edebilir. Yapılan araştırmalar, DDY'e sahip bireylerde normal bireylere göre daha fazla dişsel anomali olduğunu göstermektedir. DDY ile dişsel anomali arasında anlamlı bir ilişki olduğu ve bu ilişkinin poli veya monogenetik kalıtım ve çeşitli etkenlerle ilişkili olduğu belirtilmektedir. Dişsel anomaliler sadece yarık bölgesinde değil, yarık olmayan bölgelerde de görülebilir. Dişsel anomaliler genellikle daimi dişlenme döneminde ortaya çıksa da süt dişlenme döneminde de görülebilir. Dişsel anomali, erkeklerde daha sık görülse de genel olarak cinsiyetler arasında farklılık yoktur. DDY ve dişsel anomaliler arasındaki ilişki, lokal faktörler ve ortak genetik köken gibi multifaktoriyel etkenlerle açıklanmaktadır. Yarık bölgesindeki dişsel anomalilerin yarığın kendisi ve yarık tedavisine yönelik cerrahi girişimlerin sonucu olduğu düşünülmektedir. Embriyolojik dönemde mezenşimal doku yetersizliği nedeniyle maksiller ve medial nazal çıkıntıların birleşememesi, dişsel anomalilere ve lateral diş eksikliğine neden olabilir. Yarık şiddeti arttıkça dişsel anomalilerin görülme sıklığı da artar. DDY'li hastalarda yapılan cerrahi müdahaleler ve sonrasında oluşan skar dokusu da dişsel gelişimi etkileyebilir ve çeşitli dişsel anomalilere neden olabilir.(AI)