Ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO), akut veya kronik kalp yetmezliği ve pulmoner yetmezliği olan hastalarda geçici olarak oksijenlenmiş kan sağlayabilen bir ekstrakorporeal yaşam desteği sistemidir. ECMO, 1971 yılından beri kullanılmaktadır, ancak son yıllarda teknolojik gelişmelerle birlikte kullanımı artmıştır. ECMO, bir pompa devresi ve bir membran oksijenatöründen oluşur. Veno-arteriyel (VA) ve veno-venöz (VV) olmak üzere iki konfigürasyonda kullanılabilir. VV-ECMO, geri dönüşümlü akut solunum yetmezliği, akut solunum sıkıntısı sendromu, başarısız akciğer nakli ve akciğer kontüzyonu olan hastalarda pulmoner iyileşme için ana yol olarak kullanılır. VA-ECMO, kardiyovasküler cerrahi uygulamalar için daha çok kullanılan konfigürasyondur. Kalp ve akciğerlerin iyileşmesi için kalıcı ventriküler destek cihazı implantasyonu veya kalp nakli için köprü olarak kullanılır. Kardiyak cerrahi sonrası, ECMO, kardiyopulmoner baypasın kesilmesi ve kalp iyileşmesinin sağlanması için kullanılır. VA-ECMO, periferik veya santral şekilde implante edilebilir. Periferik VA-ECMO'da, venöz kanül femoral ven yoluyla sağ atriyuma perkütan tekniğiyle yerleştirilir. Arteriyel kanül femoral veya aksiller artere yerleştirilir. Femoral kanülasyon genellikle perkütan teknikle tercih edilir. Ancak, arteriyel devrenin aksiller kanülasyonu genellikle bir greft anastomozundan sonra aksiller artere ve ardından arteriyel kanülün greft içine yerleştirilmesiyle gerçekleştirilir. Santral VA-ECMO'da, femoral perkütan venöz kanülasyon veya nadiren doğrudan sağ atriyal kanülasyon kullanılır ve arteriyel sistem doğrudan çıkan aortaya veya greft anastomozu yoluyla döner. Tüm bu kanülasyon teknikleri birçok komplikasyon riskini ortaya çıkarır. Bazı durumlarda, sadece VA-ECMO kullanımı, kalp yetmezliğinin postkardiyotomi başarısızlığından veya kalbin kardiyopulmoner baypasından çıkarılmasının yeterli olmayabilir. İntraaortik balon pompası, afterload'ı azaltmak ve VA-ECMO ile sol ventrikül iyileşmesini artırmak için kullanılabilir. Bu cihazlar, arteriyel kanülasyon yerine göre vasküler komplikasyon oranını artırabilir veya periferik organ perfüzyonunda, böbrek, karaciğer veya beyinde azalmaya neden olabilir. ECMO sürecinde heparinizasyon ihtiyacı, kanama riskini artıran diğer bir faktördür. Postkardiyotomi hastalarda ECMO perfüzyonu daha fazla kanama komplikasyonuna neden olur.(AI)