Akut ve kronik pulmoner embolinin cerrahi yönetimi hakkında bir makalede, pulmoner embolinin (PE) yaygın ve hayati tehlike oluşturan bir acil kardiyovasküler bozukluk olduğu belirtilmektedir. PE'ler genellikle submasif veya masif olarak kategorize edilir. Masif olarak tanımlanan akut PE, açıklanamayan hipotansiyon varlığında ortaya çıkar ve bu hastalar sağ ventriküler (RV) yetmezlik ve kardiyovasküler çöküş nedeniyle özellikle yüksek mortalite riskine sahiptir. Akut masif pulmoner emboli, tanı ve tedavideki ilerlemelere rağmen yüksek mortalite ve morbidite oranlarıyla ilişkilidir. Masif ve submasif akut PE'li hastalarda sağ ventriküler yetmezlik ve şok görülebilir. Bazı hastalarda, endojen tromboliz mekanizmaları başarısız olur ve kronik PE gelişir. Sistemik tromboliz, kateter tabanlı tromboliz veya embolizm, ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO) desteği ve cerrahi embolizm tedavi stratejileridir. Cerrahi, akut ve kronik PE'li uygun hastaların tedavisinde etkili olabilir. PE insidansı yaşla birlikte özellikle 7. dekatta artar ve bu yaşta erkeklerde daha yaygındır. 50 yaşın altındaki grupta ise gebelik ve oral kontraseptif kullanımı nedeniyle kadınlarda daha sık görülür. Yerinde pulmoner arteriyel trombüs nadiren görülür. Derin ven trombozunun en ciddi komplikasyonu olan pulmoner emboli, atipik sunum nedeniyle tanı zor olabilir. Semptomatik vakalarda, göğüs ağrısı (%88), nefes darlığı (%84), öksürük (%53), hemoptizi (%30) en yaygın semptomlardır. Pulmoner emboliye bağlı ağrı, ani başlangıçlı plevral keskin ağrıdan belirsiz omuz, karın ve substernal ağrıya kadar çok değişken bir aralıkta görülebilir. Bulguların değişken ve spesifik olmaması nedeniyle anjina, miyokard enfarktüsü, astım, konjestif kalp yetmezliği, hepatit, herpes zoster, sepsis, pankreatit gibi hastalıklar ayırıcı tanıda düşünülmelidir. Ölümcül pulmoner embolinin vakalarının %50'den fazlası otopsi sırasında teşhis edilir. Pulmoner anjiyografi hala tanı için altın standarttır. Özellikle ventilasyon / perfüzyon (V / P) sintigrafisi, derin ven trombozu (DVT) için araştırmalar, bilgisayarlı tomografik yöntemler, D-dimer tespiti ve ekokardiyografik muayenelerin kullanımı, invaziv tanı yöntemlerine olan ihtiyacı önemli ölçüde azaltmıştır.(AI)