Yapma çevreyi meydana getiren ve bir kabuk oluşturan yapı ögeleri kullanıcının içinde yaşamını geçireceği hacmin, söz konusu kabuk ise üstlendiği sınır özelliğiyle bu yaşam ortamını ve çevresini hem birbirinden ayırarak hem de ilişkilendirerek aralarındaki etkileşimin özelliklerini, dolayısıyla kullanıcının ve diğer unsurların nasıl etkilendiğini belirlemektedir. Dolayısıyla tasarım kararlarının söz konusu etkileşim göz önüne alınarak verilmesi iyi olabilir, bu ise süreci doğru yönlendirecek bir düşünce sistemi ile mümkündür. Ürünleriyle ortaya çıkan fiziksel varlığı açısından bir nesne olan yapı; doğal, yapma ve sosyal çevreler bağlamında incelenebilen, kabuğun iç ve dış çevresinde yer alan, birbiriyle ilişkili olan birçok olguyu içermesi nedeniyle bir sistem oluşturur. Kabuk niteliğindeki bir yapı ögesi boyut, biçim, bütünsellik, yüzey ve iç yapı özellikleri uyarınca katı, sıvı, gaz ya da bir enerji durumunda olabilen bu olguların kendisiyle ve birbiriyle etkileşimini belirlemekte; yaşam ortamının boyutsal – biçimsel, görsel, işitsel, dokunsal ve atmosferik özellikleri ortaya çıkan etkileşime göre şekillenmektedir. Belirtilen ilişkiler nedeniyle tasarım sürecinin belirli aşamalarda kurgulanması; öncelikle uygun nitelikte bir inceleme yapılarak yalnızca asal kullanıcı için değil, ilişkili çevrelerdeki tüm unsurlar için gereksinmelerin belirlenmesi, kararların ise bu saptamalara dayanarak yaşam ortamı, kabuk özellikleri, ürünler ve yöntemler bağlamında verilmesi olumlu sonuçlar doğurabilir. Böylece yapma çevrenin yalnızca kullanım süresince, henüz varlık kazanmadan ve varlığını yitirdikten sonra hem bulunduğu bölgede hem de farklı yerlerdeki unsurlar için yarar sağlaması mümkün hâle getirilebilir.