Bibliyoterapi, bireylerin okuma materyallerini terapötik amaçlarla kullanarak iyileşmelerini sağlayan bir tedavi yöntemidir. Bu yöntemde, bireylerin kendi karakterlerine benzer edebi karakterlerle bağ kurmaları, duygularını ifade etmeleri, yeni perspektifler kazanmaları ve yeni etkileşim yolları keşfetmeleri amaçlanır. Bibliyoterapi, antik Yunan ve Roma dönemlerinde okuma materyallerinin terapötik olarak kullanılabileceğinin fark edilmesiyle ortaya çıkmıştır. Benjamin Rush gibi psikiyatristler, akıl hastalarının tedavisinde okumanın önemini vurgulamışlardır. 1900'lerin başlarında ise hastanelerde organize kütüphane hizmetleri başlamış ve bu hizmetler savaş travmalarıyla başa çıkmak ve engelli gazilerin iyileşmesine yardımcı olmak amacıyla genişletilmiştir. Bibliyoterapi terimi ise 1916'da Samuel McChord Crothers tarafından önerilmiştir. Bibliyoterapi, psikiyatri alanında hizmet veren kurumlarda sıkça kullanılmıştır. 1930'lardan itibaren kütüphaneciler, terapistlerle birlikte çalışarak kişilere yaşadıkları sorunlar için edebi eserler tavsiye etmeye başlamışlardır. Bibliyoterapi, çocuklar, adölesanlar ve yetişkinler için kullanılmış ve sorunların tedavisinde etkili olmuştur. Günümüzde ise bibliyoterapi, sağlık hizmetlerinde popüler bir tedavi yöntemi olarak kullanılmaktadır.(AI)