Diyarbakır, tarım arazilerinin
genişliği bakımından Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde birinci Türkiye'de beşinci
sırada yer almaktadır. Bu geniş ve verimli toprakların şimdilik sadece %3.7'si
meyve üretiminde kullanılmaktadır. Hem ılıman iklim meyveleri hem de subtropik
meyve türleri için uygun ekolojik zenginliğe sahiptir. Güneydoğu torosların sınırında yer
alan Çüngüş, Çermik, Ergani, Dicle, Hani, Lice ve Kulp ilçeleri meyvecilik
kültürünün daha gelişmiş olduğu yörelerdir. Diyarbakır’daki meyvecilik, daha
çok ticari olmayan, aile ihtiyacını karşılamaya dönük, ev bahçelerinden oluşmaktadır. Sayısı az olsa da, büyük kapama meyve
bahçeleri de kurulmaya başlanmıştır. Kayısı, şeftali ve japon eriği gibi
sert çekirdekli meyveler ve armut, ayva gibi yumuşak çekirdekli meyveler
yönünden uygun ekolojik şartlar söz konusudur. Bu türlerde üretimi en fazla
etkileyecek faktör, yaz aylarındaki yüksek sıcaklıklar ve düşük nisbi nem
şartlarıdır. Gerekli kültürel uygulamalar yapılarak ve önlemler alınarak
kaliteli meyve üretimi yapılabilmektedir. İncir ve nar gibi subtropik iklim
meyvelerinin yerel tipleri yörede yetiştirilmekte olup ticari çeşitlerin
üretimi de mümkündür. Trabzon hurması ve dut yörede mutlaka değerlendirilmesi
gereken türler arasındadır. Özellikle
badem ve antepfıstığı gibi sert kabuklu meyve türlerinin üretimi için önemli bir
potansiyel bulunmaktadır. Yörenin toprak ve iklim yapısı bu meyveler için
idealdir. Üreticinin en fazla zorlandığı, budama, hasat ve muhafaza gibi
işlemler bakımından, bu türler yaş meyvelere göre büyük bir avantaja sahiptir.
Nitekim kamu imkanları ile yürütülen tarımsal destekleme programları
vesilesiyle, çok sayıda kapama badem ve antepfıstığı bahçesi kurulmuş ve meyve
hasadına başlanmıştır.
Kitap Adı:
Diyarbakır’ın Tarım Potansiyeli Ve Gelişimi
Atıf Sayısı :
