Göğüs duvarı travması, dünya genelinde tüm yaş grupları dikkate alındığında ölümlerin yaklaşık %10'undan sorumlu olan bir durumdur ve kardiyovasküler hastalıklar ve kanserden sonra en yaygın ölüm nedenidir. Türkiye verilerine göre ise travmalar tüm yaş gruplarında ölümlerin altıncı en yaygın nedeni olarak öne çıkmaktadır. Travmaya bağlı ölümlerin yaklaşık %15'i torasik travmalarla ilişkilidir. Torasik travmaya bağlı ölümlerin yaklaşık üçte biri, çoğunlukla kalp ve büyük damar yaralanmaları nedeniyle olay yerinde gerçekleşmektedir. Yüksek enerjili travmalarda, trafik kazaları, yüksekten düşme veya darbe gibi künt torasik travmalar yaklaşık %70'i oluştururken, delici torasik travmalar, delici bıçak yaralanmaları veya ateşli silah yaralanmaları gibi delici yaralanmalar ise yaklaşık %30'unu oluşturmaktadır.Torasik travmalarda, travmanın etkisiyle göğüs duvarı ilk olarak etkilenir. Göğüs duvarı, deri, kas yapıları ve kemik yapılarından oluşur. Göğüs duvarının temel görevlerinden biri, travma durumunda intratorasik yapıları travmanın etkilerine karşı korumaktır. Özellikle künt torasik travmalarda, göğüs duvarı travmadan etkilenir ve yüksek enerjili travmalarda intratorasik yapılar üzerinde travmanın enerjisinin etkilerini azaltır. Göğüs duvarı yaralanmaları, travmalarda %16 oranında izole olarak gözlemlenebilir.Göğüs duvarı kontüzyonu ve hematomunda, derinin bütünlüğü korunarak künt travmanın etkisiyle interstisyel dokuya kanama oluşur. Kontüzyon, travma nedeniyle kapillerlerdeki yaralanmalar sonucunda kanın doku içine yayılmasıyla oluşur. Hematomada ise kan dışarı çıkar. Göğüs duvarı kontüzyonları ve hematomları genellikle kendiliğinden iyileşir. Soğuk tedavi ve non-steroid analjeziklerin dahil olduğu bir tedavi, iyileşme sürecini hızlandırır. Bununla birlikte, bazı durumlarda hematomlar oluşabilir ve bu durumda drenaj gerekebilir veya kan transfüzyonu gerekebilir. Bu tür durumlarda uygulanacak tedavi yöntemleri, kanın drenajı, kanayan damarın ligasyonu veya kanayan damarın embolizasyonunu içerir.Künt travmalara bağlı olarak göğüs duvarında en yaygın travmatik patoloji kaburga kırıklarıdır. Kaburga kırıkları, torasik travmalarda yaklaşık %35-40 oranında görülür. Yaşlı yetişkinlerde kaburga kırıkları, torasik duvarın düşük elastikiyeti nedeniyle basit travmalarda bile meydana gelebilirken, çocuklarda kaburga kırıkları travmanın akut olduğunu gösterir. 4. ve 9. kaburgalar arasındaki kaburga kırıkları en sık görülenlerdir. 1. ve 2. kaburgalardaki kırıklar, kaburga kırıklarına neden olan travmanın yüksek enerjili bir travma olduğunu gösterir, çünkü bu kaburgalar klavikula, skapula ve omuz tarafından korunur. İlk kaburga kırıklarının subklavyen vasküler yaralanmalarla birlikte olması olasıdır. Trakeal, aortik, inominate arter ve brakiyal pleksus yaralanmaları daha az olasıdır. Daha düşük seviyelerdeki kaburga kırıklarının şekline bağlı olarak akciğerler, plevra veya mediastinal yapılar yaralanabilir. 9-12. kaburgalar arasındaki herhangi bir yaralanma durumunda diyafram ve karın içi organlar, özellikle karaciğer ve dalak, yaralanabilir. Kaburga kırıklarına bağlı olarak 100-150 ml kanama olduğu çalışmalarla gösterilmiştir, ancak interkostal arter veya venlere verdiği zarar nedeniyle bu tür kaburga kırıkları büyük bir hemotoraksa neden olabilir.Kaburga kırıklarının tanısında tıbbi öykü ve fiziksel muayene önemli faktörlerdir. Öksürük nedeniyle ağrı, palpasyonda hassasiyet ve epifizlerin sürtünmesiyle duyulan ses, kaburga kırıklarının tanısında önemlidir. Göğüs röntgenleri, özellikle anterior bölgedeki kaburga kırıklarının %50'sini ortaya çıkaramayabilir. Torasik bilgisayarlı tomografi ve kemik dozlu özel röntgenler tanı oranlarını artırır.Kaburga kırıklarının tedavisi konusunda tam bir fikir birliği bulunmamaktadır. Bununla birlikte, ağrı kontrolü ve solunum egzersizleri tedavide önemli bir rol oynar. Hastada ağrıya bağlı hipove(AI)