Ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO), kalp ve akciğer yetmezliği olan hastalara mekanik destek sağlayan bir tedavi yöntemidir. ECMO, kritik hastalarda orta ve uzun dönem destek sağlama ihtiyacının artmasıyla birlikte kullanımı yaygınlaşmıştır. ECMO'nun solunum ve kardiyak yetmezlik tedavisinde kullanımıyla hastaların taburculuk oranı artmıştır. Ayrıca, akciğer transplantasyonu sürecinde de bir köprü görevi görmektedir. Ancak ECMO kullanımı sırasında inflamatuar bir yanıt oluşabilmektedir. Bu inflamatuar yanıt, hastanın yaşına, genetik yapısına, komorbiditelerine ve kullandığı tedaviye bağlı olarak değişkenlik göstermektedir. ECMO'nun inflamasyonun patofizyolojisi üzerinde etkileri bulunmaktadır. Ekstrakorporeal devreyle temas eden kan, plazma proteinlerinin devre yüzeyine tutunmasıyla kontakt sistemi ve koagülasyon kaskadının aktive olmasına neden olur. Bu aktive olma sonucunda inflamatuar cevap oluşur ve sistemik etkiler ortaya çıkar. Heparin ve heparin benzeri maddelerle kaplanmış biyouyumlu devreler kullanılarak inflamasyonun şiddeti azaltılmaya çalışılmaktadır. Ekstrakorporeal membran oksijenasyonu, kalp ve akciğer yetmezliği olan hastalara etkili bir tedavi yöntemi olmasına rağmen inflamatuar yanıt gibi komplikasyonlarla da ilişkilidir.(AI)