Sarı humma hastalığı, sivrisinekler aracılığıyla bulaşan bir viral enfeksiyon hastalığıdır. Flaviviridae ailesine ait sarı humma virüsü tarafından oluşturulan bu hastalık, yüksek oranda ölüm riski taşımaktadır. Hastalık ilk olarak 1648 yılında Yeni Dünya'da ortaya çıkan bir salgında fark edilmiştir. Sarı humma virüsü ve sivrisinekler arasındaki ilişki 20. yüzyılın başlarında tanımlanmıştır. Bu keşif, Max Theiler'in 1937 yılında canlı virüs aşısını geliştirmesiyle sonuçlanmış ve kendisine Nobel ödülü kazandırmıştır. Sarı humma virüsüne karşı yaklaşık 100 yıldır güvenli ve etkili bir aşı bulunmasına rağmen, Afrika ve Güney Amerika'nın tropikal bölgelerinde yaşayan yerli halk ve riskli bölgeleri ziyaret edenler için hala bir tehdit oluşturmaktadır. Dünya genelinde yılda yaklaşık 200.000 sarı humma vakası bildirilmekte ve bunların 30.000'i ölümle sonuçlanmaktadır. Olguların yaklaşık %90'ı Afrika'da görülmektedir. Sahra altı Afrika ve Güney Amerika'nın tropikal bölgelerinde görülen sarı humma, bugüne kadar Asya'da bildirilmemiştir. Hastalığın insidansı, epidemilerle seyrettiği için ve hastalık bildirimlerindeki tutarsızlıklar nedeniyle değişkenlik gösterebilmektedir. Sarı humma hastalığına bağlı ölüm oranları %20-60 arasında değişmektedir ve bu farklılıklar bildirimde yaşanan aksaklıklar, virüs suşları arasındaki virulans farklılıkları ve genetik yatkınlıktaki değişkenlikle açıklanmaktadır. Son yıllarda Angola, Kongo Demokratik Cumhuriyeti ve Brezilya gibi ülkelerde salgınlar yaşanmış ve kontrol altına alınmaya çalışılmıştır. Sarı humma aşısının rutin aşılama programına alındığı ülkelerde ve toplum bağışıklığının yüksek olduğu yerlerde aşısız bireyler arasında sporadik vakalar görülebilmektedir.(AI)