Ekstrakorpareal yaşam destek teknolojileri, özellikle ekstra korporeal membran oksijenasyonu (ECMO) sistemlerinin gelişmesiyle birlikte, kalp ve akciğer yetmezliği olan hastaların tedavisinde yeni bir yaklaşım sunmuştur. Bu tedavi yöntemleri, iyileşme sürecini hızlandırmak, uzun süreli tedaviye köprü oluşturmak veya klinik prognozu değerlendirmek için kullanılabilmektedir. Ancak, hastanın anatomik ve fiziksel durumuna uygun bir kanülasyon stratejisi seçimi, tedavinin başarısı ve komplikasyon riski açısından önemlidir. Bu bölümde, kanülasyon teknikleri ve stratejileri hakkında bilgi verilecektir.ECMO kanülasyonu yapılırken, hastaya en hızlı, en az travmatik ve en fazla fayda sağlayacak teknik seçilmelidir. Kanülasyon öncesi hazırlık, kanülasyon başarısını artırmak ve olası komplikasyonları önlemek için önemlidir. Bu hazırlık aşamasında, hastaların detaylı olarak izlenmesi, gerekli ekipmanların hazırlanması, sterilite ve asepsi kurallarına uyulması, uygun pozisyon verilmesi, kanama riskine karşı hazırlık yapılması ve tecrübeli bir ECMO takımının hazır bulunması gerekmektedir.Kanülasyon teknikleri genellikle periferik ve santral olarak ayrılır. Periferik kanülasyon, ECMO uygulamalarında en sık tercih edilen yöntemdir. Bu yöntem, perkütan veya açık cerrahi olarak uygulanabilir. Perkütan kanülasyon, ultrasonografi eşliğinde uygulandığında başarı şansını artırır ve komplikasyon riskini azaltır. Açık cerrahi yöntem ise enfeksiyon, seroma ve kanama gibi komplikasyon riskini azaltır, ancak pnömotoraks gibi ciddi komplikasyonlara neden olabilir.Santral kanülasyon ise sternotomi ile kardiyak cerrahi sonrası kardiyak ECMO ihtiyacı olan hastalarda tercih edilen bir yöntemdir. Bu yöntem, invazif bir teknik olup kanama ve enfeksiyon gibi komplikasyon riski daha yüksektir.Sonuç olarak, ECMO kanülasyonu yapılırken hastanın durumuna uygun bir teknik seçimi önemlidir. Kanülasyon öncesi hazırlık ve tecrübeli bir ECMO takımının bulunması da başarı için önemlidir.(AI)