Antifosfolipid sendromu (AFS), kalıcı antifosfolipid antikor (aFL) pozitifliği olan hastalarda trombotik veya obstetrik olaylarla karakterize otoimmün bir hastalıktır. Trombotik AFS, venöz, arteriyel veya mikrovasküler tromboz ile karakterizedir. Obstetrik AFS ise, tekrarlayan erken düşükler ve fetal kayıplar, intrauterin gelişme geriliği veya şiddetli preeklampsi ile prezente olabilir. AFS, aFL pozitifliği ile birlikte kalp kapak hastalığı, livedo retikülaris/rasemosa, böbrekte akut trombotik mikroanjiopati veya kronik vazo-okluziv lezyonlar, trombositopeni, hemolitik anemi, subkortikal beyaz cevher lezyonları ve kognitif işlev bozukluğu gibi non-trombotik belirtilerle de ortaya çıkabilir. AFS, primer olarak veya sistemik lupus eritematozus (SLE) gibi diğer hastalıklarla birlikte (sekonder AFS) ortaya çıkabilir. AFS'nin tedavi yönetimi, aFL profili ve risk sınıflandırması dikkate alınarak belirlenir. Yüksek riskli hastalarda antitrombotik tedavi önerilirken, düşük riskli hastalarda tromboz profilaksisi ve obstetrik komplikasyonların önlenmesi amaçlanır. Bu alanda yapılan çalışmaların heterojen olması nedeniyle, American College of Rheumatology (ACR) ve European League against Rheumatism (EULAR) daha kapsamlı bir sınıflandırma geliştirmek için çalışmalarını sürdürmektedir. EULAR kılavuzları, AFS'nin önlenmesi, yönetimi ve kardiyovasküler risk değerlendirmesi konusunda öneriler sunarak bakım kalitesini ve hasta sonuçlarını iyileştirmeyi hedeflemektedir.(AI)