Pankreas gövde ve kuyruk tümörleri, pankreas tümörlerinin üçte birini oluşturur. Bu tümörler genellikle geç bulgu verir ve hastalar ilerleyen evrelerde başvurduğu için kötü prognozlu olarak kabul edilir. Ancak günümüzde görüntüleme yöntemlerindeki gelişmeler sayesinde daha erken tanı konulabilmekte ve daha agresif cerrahi yöntemlerin uygulanması ile prognozda iyileşme sağlanmaktadır. Pankreas, retroperitonda yer alan hem ekzokrin hem de endokrin yapıya sahip bir salgı bezidir. Baş, gövde ve kuyruk olmak üzere üç bölüme ayrılır. Gövde ve kuyruk kısmını birbirinden ayıran anatomik bir oluşum yoktur. Pankreas tümörlerinin baş, gövde ve kuyruk bölgelerinde farklı hücre kompozisyonları, yağ doku infiltrasyonları, innervasyon ve vaskülarizasyonlar gibi faktörler sağkalımı etkileyebilir. Gövde ve kuyruk tümörleri, baş tümörlerine göre daha büyük, daha fazla oranda metastatik ve daha düşük oranda rezektabilite şansına sahiptir. Gövde ve kuyruk tümörlerinde sağkalım baş tümörlerine göre daha kötüdür. Bu durum genel olarak gövde ve kuyruk tümörlerinin daha geç bulgu vermesi ile ilişkilendirilse de yapılan bazı çalışmalar gövde ve kuyruk tümörlerinin, tanı anındaki evre ve tümörün yaygınlığından bağımsız olarak, baş, boyun ve unsinat çıkıntıda görülen tümörlere göre daha kötü sağkalımla ilişkili olduğunu göstermiştir. Pankreas gövde ve kuyruk tümörlerinin genetik yapıları, tümör invazyonu ve epitel-mezenkimal geçiş ile alakalı özellikler açısından daha zengin, antitümör özellikler açısından ise daha kötü olabilir.(AI)