Kırık rehabilitasyonu, kemik veya kartilajın anatomik bütünlüğünün bozulması durumunda uygulanan bir tedavi yöntemidir. Bu rehabilitasyonun amacı, kırık olan bölgenin eski fonksiyonel düzeyine getirilmesi, ağrının kontrol altına alınması ve eklem hareket açıklığının korunmasıdır. Ayrıca, deformite, kas atrofisi, tendonlarda yapışıklık ve kontraktür gibi komplikasyonların gelişmesini önlemek de hedeflenir. Kırıklar, anatomik yerleşim yerine, dış ortam ile ilişkisine, kırık hattına ve etiyolojik faktörlere göre sınıflandırılır. Kırık oluşumu sırasında kemik ve çevre dokular yaralanabilir, bu da hastalarda ağrı, hareket kısıtlılığı, fonksiyon kaybı, deformite, krepitasyon, şişlik, hematom, ekimoz ve nöral hasar gibi klinik bulgulara yol açabilir. Kırık iyileşmesi ise primer ve sekonder kemik iyileşmesi olmak üzere ikiye ayrılır. Primer kemik iyileşmesi, kırık uçlarının anatomik olarak karşı karşıya getirildiği durumlarda gerçekleşir ve yavaş bir iyileşme sürecine sahiptir. Sekonder kemik iyileşmesi ise kırık uçları arasında mesafenin olduğu durumlarda meydana gelir ve daha hızlı bir iyileşme sürecine sahiptir. Kırık rehabilitasyonu, kırığın tipine, yerine ve şiddetine göre farklı tedavi yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilir.(AI)