Alerjik rinit, nazal mukozanın alerjenle teması sonucunda ortaya çıkan bir tip 1 hipersensitivite reaksiyonudur. Bu reaksiyon, mast hücrelerinin ve bazofillerin aktivasyonuyla histamin ve eozinofil gibi mediatörlerin salınmasıyla gerçekleşir. Alerjik rinit, hapşırma, burun kaşıntısı, burun akıntısı ve burun tıkanıklığı gibi belirtilerle kendini gösterir. Baş ağrısı, koku alma güçlüğü ve postnazal akıntı gibi şikayetler de ortaya çıkabilir. Alerjik rinit, astım, atopik dermatit ve nazal polip gibi hastalıklarla birlikte görülebilir. Ülkemizde yapılan çalışmalarda alerjik rinit sıklığının %11,8 ile %36,4 arasında olduğu belirlenmiştir. Kadınlarda ve 20 yaş altı kişilerde daha sık görülen bu hastalık, günlük yaşamı etkileyerek sağlık harcamalarını artırır. Alerjik rinit için birçok risk faktörü bulunmaktadır, bunlar arasında ailede alerjik rinit veya atopi öyküsü, polen mevsiminde doğmak, sigara, hava kirliliği, evcil hayvan ve alerjenlere maruz kalmak, anne sütü alamamak, yüksek serum IgE düzeyi ve ilk çocuk olmak gibi faktörler yer alır. Alerjik rinitin en sık tetikleyici ajanları solunum yoluyla alınan aeroalerjenlerdir. Kapalı ortam alerjenleri arasında ev tozu akarları, küfler, mantarlar, evcil hayvanlar ve böcek artıkları bulunurken, açık ortam alerjenleri arasında polenler ve mantarlar yer alır. Alerjik rinitin patofizyolojisi, genetik ve çevresel faktörlerle ilişkilidir. Alerjenle ilk temas sonrasında duyarlanma oluşur ve alerjenle ikinci temas sonrasında mast hücrelerinden histamin ve diğer mediatörler salınarak belirtiler ortaya çıkar. Ayrıca TSLP, IL-25 ve IL-33 gibi sitokinler de alerjik enflamasyonun başlatılmasında ve sürdürülmesinde önemli rol oynar.(AI)