Bu bölümde, acil servis eğitiminde simülasyonun kullanımı üzerine yapılan bir araştırmanın sonuçlarına yer verilmektedir. Araştırmada, simülasyonun tıp eğitimindeki önemi ve faydaları incelenmiştir. Simülasyon tabanlı tıp eğitiminin tarihi, 17. yüzyılda Fransa'da doğum mankenlerinin kullanıldığı döneme kadar uzanmaktadır. Ancak, son yıllarda tıp fakülteleri ve asistan programlarında daha fazla kullanılmaya başlanmıştır. Bunun nedeni, sağlık bakım sistemlerindeki değişikliklerin hastanede kalış süresini kısaltması ve öğrencilere deneyim kazanma fırsatlarının azalmasıdır. Ayrıca, teknoloji ve tedavilerdeki ilerlemeler, tıpta beceri kazanımı ve pratiğe daha fazla ihtiyaç duyulmasına yol açmıştır. Simülasyon araştırmaları, eğitimde simülasyonun çeşitli yönlerini incelemiş ve \"en iyi uygulamalar\" olarak adlandırılan 12 farklı alanı belirlemiştir. Bu alanlar arasında geri bildirim, özenli uygulama, müfredat entegrasyonu, sonuç ölçümü, simülasyon doğruluğu, beceri edinimi ve devamlılığı, tam öğrenme, uygulamaya transfer, takım eğitimi, önemli sonuçları olan sınavı, eğitici eğitimi ve eğitim ve profesyonel bağlam yer almaktadır. Simülasyon, öğrencilere aktif bir öğrenme süreci sunar ve en son teknolojiyi kullanarak simüle edilmiş durumları içeren eğitici deneyimler sağlar. Araştırmalar, simülasyonun öğrenmeyi geliştirdiğini ve özellikle göz el koordinasyonu ve iki elin kullanıldığı prosedürlerde becerilerin gelişiminde etkili olduğunu göstermektedir. Simülasyon eğitimi, öğrencileri öngörülemeyen tıbbi olaylara hazırlar ve ekip çalışması ve iletişim becerilerini geliştirir.(AI)