Bu makalede, kronik yaralarda topikal antibiyotik kullanımının etkisi ve gerekliliği tartışılmaktadır. Kronik yaralarda sistemik antibiyotik kullanımı önerilirken, topikal antibiyotik kullanımının hangi durumlarda gerektiği netleşmemiştir. Akut yüzeyel veya hafif cilt enfeksiyonlarında lokal antibiyotiklerin kullanımı faydalı bulunurken, kronik yaralarda kullanımından kaçınılması önerilmektedir. Bunun sebebi, lokal antibiyotiklerin etkili olmadığına dair sınırlı bilgi olması ve dirençli mikroorganizmaların kolonizasyonuna yol açabilmesidir. Ayrıca, lokal antibiyotikler cilt irritasyonuna, döküntüye, ekzema ve yara iyileşmesinde gecikmeye neden olabilir. Ancak bazı durumlarda, kötü kokulu veya yanık yaralarında lokal antibiyotik kullanımı desteklenebilir. Kronik yaralarda enfeksiyon belirtileri görülmeyebilir, bu nedenle kötü koku, yara iyileşmesinde gecikme veya bozulma, yara dudaklarında hassasiyet/kanama meyili gibi durumlar enfeksiyon varlığını düşündürmelidir. Bakteri yükü çok olan ve iyileşmesi geciken derin yaralarda topikal antimikrobiyal maddelerin kullanımı yara iyileşmesine katkı sağlayabilir. Ancak sistemik antibiyotik kullanılan enfekte kronik yaralarda lokal antibiyotik kullanımından kaçınılması önerilmektedir. Lokal antibiyotikler genellikle mikroorganizmanın spesifik bir bölgesine etki eder ve dar bir spektruma sahiptir. Bazı yaygın kullanılan topikal antibiyotikler arasında basitrasin, polimiksin, neomisin, mupirosin ve fusidik asit bulunmaktadır. Bu çalışmanın sonucunda, kronik yaralarda topikal antibiyotik kullanımının etkisi ve gerekliliği hakkında daha fazla araştırma yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.(AI)