Bu metinde, akut ve kronik koroner sendromlarda atriyal fibrilasyon yönetimi üzerine bir inceleme yapılmaktadır. Atriyal fibrilasyon, yaşlı popülasyonda sık görülen bir aritmi türüdür ve koroner arter hastalığı ile birlikte sıklıkla karşılaşılır. Atriyal fibrilasyon, akut miyokart enfarktüsü klinik tablosunu karmaşık hale getirebilir ve bu aritmi, miyokart enfarktüsü sonrası kısa ve uzun dönemde mortaliteyi etkileyebilir. Koroner arter hastalığı olan atriyal fibrilasyon hastalarında doğru teşhis koymak zor olabilir çünkü stres testleri, koroner iskemi semptomlarına benzer bulguların ortaya çıkmasına neden olabilir. Ayrıca, koroner BT anjiyografi tetkiki de düşük prediktif değere sahip olabilir. Atriyal fibrilasyon hastalarında hız kontrolü ve antikoagülan tedavi gereklidir. Koroner sendrom varlığında ise antiagregan tedavi verilmesi gerekmektedir. Kombinasyon tedavisinde kullanılan ilaç sayısı ve süresi arttıkça kanama riski de artar. Son çalışmalar, yeni nesil ilaç kaplı stentlerin stent trombozu riski açısından daha güvenilir olduğunu ve direkt oral antikoagülan tedavinin varfarin tedavisine göre daha güvenilir ve etkin olduğunu göstermektedir. Bu nedenle, koroner arter hastalığı ve atriyal fibrilasyonu olan hastalarda anti-trombotik tedavinin risk ve yararlarının dengelenmesi önemlidir. WOEST çalışması, varfarin ve klopidogrel ile tedavi edilen hastalarda kanama komplikasyonlarının daha az olduğunu göstermiştir. Bu çalışma, atriyal fibrilasyon yönetiminde ikili tedavinin üçlü tedaviye göre daha avantajlı olabileceğini ortaya koymaktadır.(AI)