Kas-iskelet sistemi tümörleri, enfeksiyonlar veya travmadan kaynaklanan büyük kemik defektleri, yeterli bakım ve cerrahi stabilizasyonla bile kendiliğinden iyileşemeyen bir doku eksikliği olan kemik defekti olarak tanımlanabilir. Bu tür defektlerin rekonstrüksiyonu, hastanın fonksiyonel sonuçlarını iyileştirmeyi ve ampütasyondan kaçınmayı amaçlar. Malign kemik tümörlerinin tedavisi sırasında, interkalar rezeksiyonu yapılarak komşu eklem korunabilir ve hastanın uzuv fonksiyonu daha iyi olabilir. Uzuv kurtarma teknikleri, geleneksel amputasyona kıyasla uzun süreli sağkalımı tehlikeye atmadığından, malign kemik tümörlü hastaların çoğunda tercih edilen bir cerrahi yöntemdir. Büyük kemik defektlerinin rekonstrüksiyonunda kullanılan yöntemler arasında allogreftler, vaskülarize fibular greftler, otojen ekstrakorporeal devitalize tümör taşıyan kemik grefti, segmental kemik transferi, kemik çimentosu ayırıcı veya interkalar endoprotezler bulunur. Allogreftler, uzun kemik defektlerinin rekonstrüksiyonunda yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Ancak, yüksek komplikasyon oranları ile ilişkilidir ve enfeksiyon, kırık veya kaynamama gibi sorunlara neden olabilir. Vaskülarize fibular greftler ise kemik ve yumuşak doku defektlerinin rekonstrüksiyonunda kullanılan bir diğer yöntemdir. Bu greftler, kemik bütünlüğünü koruyarak uzuv fonksiyonunu iyileştirebilir. Sonuç olarak, kemik tümörlerinin tedavisi sonrası oluşan defektlerin rekonstrüksiyonu, hastanın fonksiyonel sonuçlarını iyileştirmek ve uzuv kaybını önlemek için önemlidir.(AI)